امیرآباد از بخش های دوگانه شهرستان دامغان واقع در استان سمنان تا چندی پیش مرکز بخش صیدآباد بود و بر اثر گسترش و اهمیتی که پیدا کرد نام بخش به امیرآباد تغییر یافت و صیدآباد امروز مرکز دهستان قهاب صرصر و از دهستان های سه گانه امیرآباد است.
بخش امیرآباد که قسمت بیشتری از جنوب دامغان را فراگرفته،از شمال و شمال باختری به بخش مرکزی این شهرستان و بخش دودانگۀ شهرستان ساری، از جنوب به شهرستان نائین، از خاور به شهرستان شاهرود و از باختر به شهرستان سمنان محدود است.
تنها شهر این بخش امیریه است .قسمتهای شمالى بخش امیرآباد را کوههای کم ارتفاع و منفردی در برگرفته که مهم‌ترین آنها کوههای بَناوَر، اورس و سرخ کوه است. آب و هوای امیرآباد معتدل خشک و میزان بارندگى آن ۱۰۰ میلى‌متر است. دمای‌هوا در تابستانها به ۴۰ و زمستانها به ۵ - مى‌رسد. در امیرآباد رودخانۀ دائمى وجود ندارد و تنها رودخانه‌های فصلى دریان، دِرج و شورو به ترتیب از ارتفاعات شمالى سمنان، کوه گیوتنگه و شورو سرچشمه مى‌گیرند و به سوی جنوب جریان مى‌یابند و سرانجام در زمینهای کویری جذب مى‌شوند .
چِجام، معروف به کویر حاج علی قلى مهم‌ترین قسمت کویری بخش امیرآباد است. درختان پسته، اقاقیا، گز، طاق و گیاهان دارویى و صنعتى از قبیل خاکشیر، پونه، گاوزبان، بومادران و کتیرا پوشش گیاهى آن را تشکیل مى‌دهد و جانوران و پرندگانى چون روباه، شغال، گرگ، کفتار و کبک وجود دارند.معادن سرب، فیروزه و گل نسوز در کویر چجام و نیز سنگ بالاست و آهک در دهستان قهاب صرصر یافت مى‌شود .
گذشتۀ تاریخى این ناحیه را مى‌توان از عصر قاجاریه پى گرفت که قراء امیرآباد، دولت آباد، صیدآباد، سلیمان آباد، دزه و تویه دروار از نقاط آباد و مهم آن بوده است و چند قریه از املاک میرزا محمدخان سپهسالار به شمار مى‌رفت. بخش امیرآباد با ۷/۹۷۸۴کم ۲ وسعت و ۱۸۹ آبادی از ۳ دهستان قهاب رستاق، قهاب صرصر و تویه‌دروار تشکیل مى‌شود.
مراکز هر یک از دهستانها به ترتیب عبارتند از: فرات، صیدآباد و دروار . از کل آبادیهای بخش امیرآباد ۶۶ آبادی دارای سکنه است. در این بخش ۵۳ آبادی از راه شوسه بهره‌مندند و ۳۱ آبادی آن نیز دارای راه آسفالته است .
بر اساس سرشماری ۱۳۸۵ بخش امیرآباد با ۳۱۵۰ خانوار دارای ۱۰۴۱۳ نفر جمعیت بوده است. پرجمعیت‌ترین دهستان آن قهاب رستاق است که ۱۳۱۷خانوار و ۴۶۶۲ نفر جمعیت دارد. فعالیتهای اقتصادی مردم امیرآباد کشاورزی، دامداری و قالى بافى است. کشاورزی که بیشتر در دهستانهای شمالى (قهاب صرصر و تویه‌دروار) متداول است، به کشت محصولاتى چون گندم، جو، پنبه، چغندرقند، تره‌بار و پسته اختصاص دارد.
کشاورزی آن عمدتاً به روش آبى است و آب مورد نیاز از قنات و چاههای عمیق و نیمه عمیق تأمین مى‌شود . مردم امیرآباد مسلمان و پیرو مذهب شیعه‌اند که به زبان فارسى با گویش محلى تکلم مى‌کنند . بخش امیرآباد دارای آثار تاریخى بسیاری است که بیشتر متعلق به عصر قاجاریه است. مهم‌ترین این آثار عبارتند از: قلعۀ امیرآباد (تاریخ قلعه) و تپه‌های باستانى آن، کاروانسرای قوشه (متعلق به عصر صفوی) و کاروانسرای سپهسالار، بقاع امام‌زاده قاسم، جبرئیل، شمس‌الدین، مطهر (دشتبو)، میرابراهیم (صح سرتنگه) و همچنین قلعه دولت‌آباد، عبدالله‌آباد، مایان، گورقلعه، قلعه پنجم، دیوار قلعه، قلاع و برجهای تنگه تویه‌دروار، نقاره خانۀ روستای امروان، تپه‌های تاریخى چهل دختر، کرمان، پل، تلویسند، معصوم‌زاده، ماز، گردال محمد، کوره محمد، سفید، گردو، على محمد سنگسری، گلسار و حمامهای قدیمى سیاهکوه، کلاته، فیروزآباد و الله‌آبادو.
درباره این سایت